biz ev pizzasını, babiş sokaktan eve çağrılmış pizzayı tercih eder.
dolayısıyla baba-kız birlikte pizza yediğimiz neredeyse sayılıdır. biz kendi pizzamızı kendi ellerimizle yapıp bata çıka tadını çıkarmaya çalışırken, babiş pizzacıların malzemelerine ve pişirme tekniğine güvenip farklı markaları üst üstü deneme sevdalısıdır.
tabii olacak o kadar… ne de olsa aramızda kuşak farkı var. o bildiği yoldan biz bildiğimiz yoldan yola devam.
lafı uzatmayalım pizzamızı yiyen olmasa da belki tarifine kulak veren çıkar diye fırına nasıl verdiğimiz anlatalım.
efendim;
- ‘bizden başka da yiyen olur’ diye pizzamızı iki kişilik hazırladık.
- bir küçük sütü derin bir kaba boşaltıp,
- üstüne bir yumurta kırdık,
- bir çimdik tuz,
- iki çimdik toz şeker ilave ettik,
- sonra da yeterince un katıp en üstüne de bir paket hamur kabartma tozu serptik,
- başladık hamuru yetirince yoğurmaya…
- ve ardından da hamuru yarım saat kadar dinlenmeye bıraktık.
- sos için salça, az sarımsak ve zeytinyağını karıştırıp bir tarafa koyduk,
- malzeme niyetine ise evde ne varsa başladık doğramaya,
- sucuk,
- kaşar,
- domates ve biber.
- her şey hazır olunca,
- önce merdane ile ardından elimizle hamura açıp hazır ettik,
- fırın kabını yağladık,
- hamuru yaydık,
- sosu hamurun üstüne döşedik,
- ve malzemeleri serpiştirip,
- 200 derecelik fırında 20 dk kadar pişirdik.
sağlıkla…
hamiş; babiş soğuk pizzaya bile el sürmedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorum yazın
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.