bir lezzet mevzii daha kazanıldı!

babiş yine gitti

birkaç gün yok!
gitmeden ona sabah kahvaltısında bir ‘sürpriz’ yapalım istedik. ‘sürpriz’ diye sunulacak ama bizce emrivaki bir durum. çaktırmadan bir nevi dayatma. altında bir hinlik var. nasıl mı? bakın anlatalım.

hani böreği çöreği sever dedik ya? lezzetli, kışkırtıcı en önemlisi tv karşısında kolay lokmalar oldukları için! bu nedenle her fırsatta isteniyor hamur işleri ve de ne zaman önüne konulsa, ‘hayır!’ demiyor.

yalnız her hamur işi de öyle hemen kabul görmüyor. mesela peynirli su böreğini seviyoruz da kıymalısını sevmiyoruz! ancak kıymalı sigara böreğine ‘tamam’ diyoruz ve seviyoruz. hele de yoğurtlu olursa. yani durum biraz netameli ve diplomasi gerektiriyor.

bu arada bizim şöyle bir derdimiz var, ki ne kadar doğru bilemeyiz ama ısrarla sürdürüyoruz. babiş damağımızdan ‘lezzet’ onayı almış tatları tatsın ve istesin istiyoruz. güya ona ‘gurme’ yanımızı da aktaracağız. bir ebeveyn olarak üstümüze düşenleri harfiyen yerine getireceğiz. Bu da onlardan biri. Bizce! ancak o da bu konuda kendi damak zevkine kendi ‘gurme’liğine güveniyor. gel de işin içinden çık?

yazdıklarımız konunun durum tespitiydi. sanırız derdimizi anlattık. şimdi gelelim yazımıza söz konusu olan lezzete.

bizce istanbul’da hatta bütün türkiye’de en güzel kıymalı suböreği bir karaköy güllüoğlu’nda bir de kadıköy bahariye’deki bilgeoğlu’nda satılır. hatta bilgeoğlu bir numardır! biz böyle biliriz ve her fırsatta da tatmaya çalışırız özellikle de sabah erken saatlerde. ancak her zaman birinci tercihimiz bilgeoğlu’dur (altıyol kadıköy sineması karşısı) ve de bizce ulaşımı kolaydır. neyse.

şimdi plan şu:

- sabah erken kalkılacak. bilgeoğlu’na gidilip ilk tepsiden peynirli ve kıymalı su böreği alınacak. ancak kıymalısı biraz fazla tutulacak. koşturarak da eve gelinecek ki börekler soğumasın.

öyle de yaptık. yalnız eve gelince biraz gürültü oldu ki börekler soğumadan yenilsin. çaydanlıklar kendiliğinden birbirine çarptı, terliğimiz biraz fazla şıpıdı. haliyle bir ev gürültüsü, ki fazlası uyuyanı uyandırır.

eh! aslında vakit uyanma vakti. öbürüsü tembellerin uykusuna girer ki evde öğlenlere kadar uyuyan tembelimiz yok şükür!

‘babiş günaydın!’
‘günaydın babiş!’
‘kahvaltıda ne yiycem?’
‘börek var kızım!’
‘neli?’
‘peynirli ve kıymalı su böreği’
‘bana peynirlisinden’
‘olur’
‘çay ister misin?’
‘hayır ben su içicem!’

sabahın ilk diyalogu böylece gerçekleşmiştir. ancak büyük babiş hedefe hain adımlarla ilerlemektedir, ki biraz sonra salondaki ses, mutfağa kadar ulaşır.

‘babiş ben doymadım!’
‘börek var ama kıymalı yersen vereyim!’
‘olur!’
‘!!!!’

uzun süren bir sessizlik ve ardından,

‘baba kıymalısı da çok güzelmiş bunun!’ yorumu havada asılı kalır. kısa süren bir sessizliğin ardından mutfaktaki babiş keyiften dört köşe,

‘afiyet olsun kızım!’ der.

taktik üstünlük işe yaramış bir lezzet mevzii daha kazanılmıştır.

sağlıkla.