Sonunda kahvaltı edebildik!

Hayatımızda bir şey daha değişti. Artık baba/kız pazar kahvaltıları yapıyoruz. Babiş hafta sonu ziyaretlerine gitmekten vazgeçtiğinden biz de cumartesi çalıştığımızdan pazar günleri kahvaltıda buluşuyoruz.

Ancak erken kalkan öbür kalkması gerekeni biraz bekliyor ama olsun. O da kahvaltıyı hazırlar; çayı demler, peyniri zeytini çıkarır, sofrayı kurar, hoşluk olsun diye yeni bir şey dener!

Eee bir sürü güzel şey de korkusuz, denemekten korkmayan mutfak ustalarından çıkmamış mı? Neden olmasın?

Genellikle Pazar sabahları erken kalkan dolayısıyla bu deneyleri yapan da biz oluyoruz.

Ve kızımızın gözüne bir kez daha girmeyi başarıyoruz.

Aslında yaptığımız kolay ve basit. Nasıl olsa bayat ekmek var; tereyağı, yumurta ve taze kaşar var. Neden bir deney yapmayalım ki?

Tavaya az tereyağı (sonra çok olacak), ekmekleri ince ince tıpkı kıtır doğrar gibi doğrarız, tereyağında kızartırız işte şimdi üstüne bir yumurtayı kırma vakti, bir kapak da tavanın üstüne kısık ateşte az biraz demlensin, indirmeden bir iki dakika önce de kenarlara biraz kalınca taze kaşar rendesi. Ancak yumurtanın sarısına kaşar gelmeyecek hatta çok fazla beyazına da...

Sonra sağlıkla, soğutmadan küçük Babiş’in tabağına.

‘Baba eline sağlık!’