mantarlı biftek / sonunda avdet etti!

sürpriz yapacakmış annesi, “kızım haber ver öyle git ayıp olur!” demiş, telefon etti, eve geleceğini söyledi öyle geldi babiş! yalnız gelmeden de, “akşam ne yiyeceğiz?” demeyi unutmadı!

malum havalar sıcak, “yiyecek içecekle uğraşmak istemiyormuş!” ki haklı…

eee biz de hazırlıklıyız tabii sabahtan, “babiş nasıl olsa düşer bugün!” tespitiyle bonfile indirdik buzluktan, bir alt kat aşağıya “dinlensin” diye!

akşam kapıdan girdik ki ilk soru, “beni özledin mi?” oldu, özlediğimizi belli ettik, bir öpücük kondurduk yanağına ve yaşam kaldığı yerden devam etti!

o uzun zamandır istediği ama izleyemediği “vanilyalı” bir film izledi, biz mutfağa yöneldik! önce istiridye mantarı tavada çevirdik, kırmızı biber ekledik tam tavadan indirecekken sarımsak ekledik bir diş ki tadı kalsın!

sonra sonra eti lime limeye yakın doğradık, tavada çevirdik; pişince de yan yana ekledik et ile mantarı; babiş’in, “niye karıştırmadın?” sorusuna da “estetik kaygısıyla” yanıtını verdik!

o filminin kalan yarısını elindeki tabakla izledi, bizse tv’nin karşısında memleket meselelerini çözmeye çalıştık!

sağlıkla…

hamiş; "avdet etti!" demek yani döndü geldi demek, evine!