miş miş de miş miş!

babiş’in okulu pazartesi açıldı. dolayısıyla neredeyse her gün okula gidecek, ders dinleyecek, ders çalışacak, sınıfı geçecek, okul bitirecek sonunda da ‘adam’ olacak!

sözün kısası o yapması gerekenleri yapacak; bize de küçük kızımız okulla cebelleşirken, ona ‘lojistik’ destek sağlamak düşecek!

yani biz, böyle düşünüyorduk, sanıyorduk! oysa ‘gerçek’ başkaymış! nereden bilebilirdik ki?

sabah bütün iyi niyetimizle dedik ki kendi kendimize, ‘babiş’ten ders programını alalım da ona göre alışverişe çıkalım; sabah kalkışını öğrenip, kahvaltılığı dolapta eksiksiz tutalım; akşam gelişini bilelim de eve erken gelmeye çalışıp, önüne bir tas sıcak çorba koyalım, etlisi sütlüsü eksik olmasın!’

bu niyet ve istekle, sabah mahmurluğunun kıyılarında gezen babiş’e seslendik:

- kızım ders programını yazıp versene, gelişini gidişini bileyim!

vay demez olaydık. gerçeği öğrendik ki, ‘ne o? ilkokula mı gidiyormuş? ders programı da neymiş? o artık üniversiteliymiş!

miş miş de miş miş!

bu yanıt karşısında siz olsanız ne yaparsınız?

bizimki basit; artık babiş’e ‘üniversiteli’ muamelesi çekeceğiz ki alışverişini kendi yapsın, yemeğini kendi pişirsin, bulaşığını kendi yıkasın, soğuk kış günlerinde hangi çorbayı içeceğine kendi karar versin; velhasıl kendi kendini idare etsin de aç kalmasın!