aşçıysan marka deneyimin olacak!

ya yaşlanıyoruz, bedenimizde yorgunluk gözlüyor kimileri ya da yedirip içirdiklerimizin ‘günümüz gençleri’nce pek kıymeti harbiyesi kalmadı ki, ‘bundan sonra pazarları yemeği ben yapayım’ dedi babiş!

elinde de downtown cookbook, nişantaşı! kitabın içinden pişirilecek olanı bile seçmiş: biberiyeli piliç!

babiş’i yemek pişirmekte hiç bu kadar kararlı görmemiştik… iç sesimizle diyoruz ki ‘ulan dün biirrr bugün ikiii… he desen ne yiyeceğin belli değil, yookk olmaz! desen, kızın hevesini kırarsın ki olacak şey değil!’

çaresiz, ‘olur kızım’ deyince malzeme tespitine geçti babiş ki evde çoğu yok! ama olsun insan heveslenince bir şeye, hele de yeterli motivasyonu ve desteği de bulursa yakınlarından, yapamayacağı şey yoktur. markete bile gidilir nedir ki, şunun şurasında iki adım arası!

malzemeleri aldı geldi babiş; göğüs tavuk var poşette, ‘küp küp doğranmış domates’ var konserve, ‘közlenmiş ve soyulmuş kırmızı biber’ var konserve! yalnız biberiye yokmuş, ‘nasıl olmaz koca markette anlamıyorum?’ diye bize sorup, evde bulundurmamamızı kabahatimiz sayıyor!

eee her ‘kabahat’in bir bedeli vardır; çocukken bunu iyice belletmişlerdi. büyüdük yine kurtulamadık kabahatlerimizin karşılıksız kalmamasından. her yaptığımızın yine bir karşılığı var, ki bize, ‘o zaman çarşıya gidip alırsın’ diyor babiş. ancak bir yandan da ‘pazar keyfimiz’in içine turp sıktığının farkında, biz de onun bu haleti ruhiyesinin farkındayız. durum böyle olunca, pazarlık yapabilme gücümüzü kullanıp dedik ki; ‘sen de gelirsen!’

niyetimiz bu küçük akşam üstü gezisiyle babiş’e, yaşadığı ‘köy’ün en önemli çarşısını gezdirmek ‘ne nereden alınır, nasıl alınır?’ dersi vermek. çarşıya inildi ki o yaştaki bütün gençler ya nargile içiyor ya bir pasaj var oraya doğru akıyor ya da nerden gelip nereye gidiyorlarsa o istikametteler. Allah’tan bizimki yanımızda da gideceği yönü biliyor!

neyse! ‘en iyi aktar’ bulundu, biberiye, evde kalmamış diye köri ve kimyon alındı; alınmışken saçlar için hintyağı da hatırlatıldı aktara ki evdeki bademyağı ile karıştırılıp saçlara sürülsün. sonrası ‘çok üşünüldüğü’ için pek ‘parlak’ geçmedi ve eve dönüldü.

artık vakit acıkma vakti oluğundan, babiş hemen mutfağa yöneldi; bir kaba bir kuru soğan doğradı, iki diş sarımsak ekledi, bir havuç soyup kabaca dilimledi sonra da aralarına zeytinyağı, kırmızı biber, karabiber ve tuz ekledi ki ‘blendır’dan geçirilip püre haline getirilecek.

bu arada biz de mutfak radyomuzu açıp son zamanlarda keşfettiğimiz alaturka fm’den repertuardaki şarkıları dinlemeye koyulduk ki, ‘yar saçların lüle lüle / yar benziyor beyaz güle’yi icra ediyor sanatçı. tam dalmış gitmişken ‘yar’ın saçı başı hayaline, bir çığlık kulağımızın dibinde patladı, ‘bu ne yaa?’ şimdi gel de anlat yarin saçlarının bir zamanlar lüle lüle olduğunu? nereden bilecek kız, hayatında duymamış ki bu şarkıları, ilk kez duyuyormuş.

neyse kendimizi toparlayıp bu kez de beş duyumuzu mutfakta olan bitene yönlendirdik ki bir daha dalga geçerken yakalanmayalım!

‘babaaa yaaa bunlar blendır’da püre olmuyor!’ sözleri bizi iyice kendimize getirdi. kız haklı gerçekten de bir işe yaramıyor alet ancak onun da bir kabahati yok çünkü cinsi ‘el’ cinsinden. ‘dur bakalım kolayı var, ben hallederim’ deyince, ‘yap da görelim!’ meydan okumasıyla püre işi üstümüze kaldı.

derin bir tavaya malzemeleri koyduk sıcak su ekledik üzerlerine ocaktan alıp karıştırıcının insafına bıraktığımızda sonuç iki tarafı da tatmin ediciydi; herhangi bir sorun çıkmadan karışımı tavukların üstüne sürüp fırına koyduk akşam yemeğimizi.

yalnız bir sos daha hazırlamak gerekiyormuş ki onun için küp domates konservesini açmak, yarım kuru soğan doğramak, iki sarımsak soymak, tereyağını bir buçuk yemek kaşığı ölçüsünde ayarlamak ve de sonunda bir kırmızı köz biber, biraz karabiber ve biraz da tuz eklemek gerekiyormuş içlerine.

bütün bunları yaptık ama yaptıklarımızı babiş beğenmedi çünkü sos olabilmeleri için (kitapta öyle yazıyormuş!) püre haline gelmesi gerekiyormuş.

‘akşam akşam tatsızlık çıkmasın’ diye bir kez daha el karıştırıcımızı elimize aldık almasına ama karıştırıcı bir iki dönüp durdu sosun içinde sonra bir hırıltı çıktı aletten en sonunda da ellerimizde can verdi.

böylelikle masada konuşulacak bir şey çıktı ki babiş haklı ‘…… markasından asla bir şey almamalı!’

sağlıkla.