fildo ile filsi!

unutmuşuz! yıllar var ki babiş’i sırtımızda taşıyıp yatağa götürmenin, uyutmaya çalışırken, ‘baba masal okumadın!’ deyişlerini ile de ille ‘fildo ile filsi’yi okumanın zorunluluğunu, unutmuşuz!

babalar masalları önce kendilerini ‘baba’ yerine koyup okur sonra sonra ‘ama babaaa niye filsi kapıyı aççmışşş, surpiz mi bozulmuş?’ sorularıyla baba olur!

ne güzeldir baba olmak tam da ‘uyudu sonunda’ derken uyandığını görmek her gece ama her gece bıkıp usanmadan ona masal okumak üstelik hep aynı masalı okumak! ne güzeldir baba olmak?

bazen ezberden okursunuz masalları uykulu bazen sayfa atlayarak bazen de satırı satırına ezberinizdedir!

‘filsi’nin doğum günüymüş,
annesi ve babası bunu biliyor,
o bilmiyormuş,
odasında oyuncaklarıyla oynuyormuş.’

unutalı çok zaman oldu, ‘fildo ile filsi’yi! ancak masalları babalar unutur çocuklar değil!

her gece uyumadan önce gelip sizi öpücüklere boğan ancak ondan sonra odasına çekilen, sizin, ‘büyüdü artık canım genç kız oldu’ dediğiniz çocuk, bir gece gelmez olur, ‘baba bu gece sen beni uyut! der, seslenir odasından.

yatağında der top olup, yorganının altında kaybolan çocuğu bulmak size unuttuklarınızı hatırlatır, yeniden ‘baba’ olursunuz, bir de elinde ‘filsi’nin doğum günü’ varsa!

‘eskisi gibi sokul yanıma, bana filsi’yi oku’ der.

sağlıkla.