saman gibi!

daha çok var babiş’in gelmesine; birkaç gün!

zaten iletişim dedikleri o ne olduğunu anlayamadığımız şey de koptu! çok çok akşamları arayıp acemi askerler gibi “çarşı” izin istiyor!

hal böyle olunca biz de kendimizi okumaya yazmaya, yemeye içmeye bir de blog komşularını ziyarete verdik, iyi de ettik; bir sürü güzel ve akıllı kızla tanıştık, onları sayfalarımıza taşıdık!

bu arada yalnız annelere de sık sık rastladık, onların da bebişleri tatile gitmiş, babaları tatile çıkarmış! durum bizdekinin tersi tabii az biraz garipsedik!

neyse!

bütün bunlar olurken ey okur sanmayasın ki asli işlerimizi aksattık, asla!

şimdi ayıptır söylemesi evimizde iyi kötü bir buzdolabımız var, içinde de bir derin dondurucu, dondurucunun içi de çoğunlukla babiş bir kez daha aynı şeyi yemesin diye arttırılmış yiyeceklerle dolu!

işte bu artırılmış birbirinden lezzetli yiyecekleri sıra ile tüketmeye çalışıyoruz ki yeni döneme yer açılsın.

geçen gün taa romalar’dan yazan, popüler mi popüler ünü daim olası bir hanımın blogunda rastladık, ki kendileri de çok sevgili oğlunu babası ile tatillere göndermiş, balık pişirmiş yanında da bir salata bir dilim bilmem ne ekmeği!

canımız balık çekti, derin dondurucuda eşelendik birkaç arttırılmış kıraça ile istavrit arası balık bulduk!

tabii bizim kilo estetik, dolayısıyla beğenilme diye bir kaygımız olmadığından korkumuz da yok! bir keresinde babiş, “babiş göbeğinin hali ne böyle” dedi; dedik ki, “babalar göbekli olur” bu bahisten kurtulduk!

bu nedenle balığı bol yağda kızarttık, salatanın da yağını limonunu esirgemedik, ekmeğimizi suyuna banıp karnımızı doyurduk; baba olmanın hazzını yaşadık, şükrettik!

sağlıkla…

hamiş, balık derin dondurucuya konulmuyor tadı berbat mı berbat haberin ola!