kuru fasulye eylemi!

babiş kuru fasulye sevmez, dolayısıyla yemez! bizse bayılırız, birkaç hafta yemesek kendimizi aç gezen yoksullara benzetiriz ki bu da bizi üzer, bari onlara yardım edemiyoruz kendimizi doyuralım isteriz!

dolayısıyla ya dışarıda nefsimizi köreltiriz ya da evde bir tencere dolusu pişirir, günlerce bata çıka yeriz!

ha bu arada şunu hemen belirtelim ki kendimize yaptığımız fasulyenin belli bir tarifi yoktur, cinsi de yoktur! o gün nasıl eserse öyle pişiririz, ya sucuklu ya sade ya da yağlı kuzu etli, bir bakmışsınız bir başka sefere et yerine kırmızı biberle pişiriyoruz!

bu kez de kural değişmedi, ispir’in küçük fasulyesiyle erzincan’ın büyük fasulyesi arasında tercih yaptık büyüğünü alıp eve geldik!

geldik gelir gelmez de bir kilo fasulyeyi önce suya yatırdık, beş altı saat sonra da yarım haşladık, suyunu süzüp soğuttuk ardından da pişireceğimiz kadarını ayırıp, gerisini derinlere kaldırdık. geldi sıra nefsimizi köreltmeye!

işte size bugünkü kuru fasulyenin pişme eylemi…

- önce toprak güveç bir güzel yıkandı;
- bir topak tereyağı, domates salçası ve biber salçası ile birlikte hemhal edildi;
- içlerine fasulye eklendi, az biraz kavruldular;
- üstlerine yeteri kadar sıcak su boşaltıldı ve birkaç kabuk tarçın eklendi, toprak kabın kapağı kapatılıp, iki saate yakın kısık ateşte pişirildi;
- tam ocaktan alınırken de birkaç çimdik tuz eklendi!

bu arada hemen şunu belirtelim ki son zamanlarda sıklıkla yaptığımız bir şey var, o da şu, dinlendirilmiş yemek!

bizce iyi bir yemeğin tadı ne kadar çok dinlendirebilirseniz o kadar iyi çıkıyor!

kuru fasulyeye de öyle yaptık, hemen yemek için bir tabağı kenara ayırıp gerisini yarına kaldırdık!
e ama kırmızı kuru soğan ile kırmızı biber turşusu beklemez ki!

sağlıkla…