pazılı kuzu kapama yap ya da erikli yaprak sarma...

arkadaşlar sağ olun var olun; bizi merak etmişsiniz, sağlığımızı sorguluyorsunuz! haklısınız. yazmayalı neredeyse dört ay olmuş. insan meraklanmaz mı?

şükür ki sağlığımızda bir şey yok biz de babiş de turp gibiyiz… ancak keyifler yok!

niye derseniz?

deriz ki insan babiş’e yemek yapmazsa nasıl keyiflenecek? nasıl yaptıklarını ballandıra ballandıra size anlatacak? siz de ‘vay be ne babalar varmış?’ diyeceksiniz ya da ‘adam erkek haliyle bu yemekleri yapıyor ben mi yapamayacakmışım?’ deyip tariflerimizi uygulayacaksınız.

bunların hiç biri olmuyor tabii… onun için son günlerde bizdeki keyif nisan ayında yağan karı izleyen adamın keyfi gibi…

dolayısıyla babiş evde yemek yeme talebini geri çektiği günden bu yana bizim de kalemimiz tükendi!

yani lafın kısası yazmaz olduk! hevesimiz kaçtı!

tabii şimdi haklı olarak diyeceksiniz ki ‘niye babiş evde yemek yemiyor?’ değil mi?

arkadaşlar bunların küçüklük hali çok hoş da büyüdükçe tatları kaçıyor kartlaşıyorlar.

babiş mini miniyken, biraz büyüyüp de gelişmeye yüz tuttuğunda hatta üniversitenin ilk günlerine kadar tadından yenmezdi; biz de karşılık olarak üç öğün çeşit çeşit nefasetleri hazırlar, okuldan gelir gelmez tepsisini eline verirdik ki gidip tv’nin karşısında rahat rahat yesin, ev yemeğinin tadını çıkarsın, hayatı boyunca ‘baba yemeğinin’ tadı damağında kalsın!

şimdi öyle mi ya? ne zaman yemek yapmaya heveslensek ya ‘ben dışarıda yiyeceğim, geç gelirim’ diyor ya da eve tok geliyor ki sinir sistemimizi kontrol etsin.

zaten eve gelince de doğruca odasında ya ders çalışmaya ya internetten dizi izlemeye kapanıyor… bu durumda insanda keyif mi kalır?

yoksa şimdi yemek yemenin tam zamanı… kuzu enfes; ‘yerim’ dese pazılı kuzu kapama yap mesela; taze yaprak çıkmış, ‘yerim’ dese etli yaprak sarması yap, altlarına pirzola döşe, üstlerine turfanda yeşil erik; enginarlar ‘bebek’likten ergenliğe geçti, ‘yerim’ dese, ki bir kere yedi, taze iç baklalı taze bezelyeli zeytinyağlı enginar yap mesela!!!

yok arkadaş babiş’ten ses yok yemek talebi yok! zaten gören yok ki sesini de duyan olsun!

arkadaşlar durum budur. bilginize…

sağlıkla…