babiş domates sevmiyor!

evet sevmiyor! ne salatada ne yemekte ne de doğranmış da sögüş olmuşu! nerede olursa olsun reddediyor domatesi.

geçen gün 'hatrım için!' dedik, ki hatır için çiğ tavuk bile yermiş eskiler, yukarıdaki gerçek domatesten bir küçük dilim vermeye kalktık yine 'nuh derim peygamber demem!' yanıtını aldık.

efendim neymiş?

domates sevmiyormuş ama kurutulmuşunu seviyormuş!

yani taaa güneydoğu'dan gelen, kopkoyu olan ve de haftasonu makarnasının içinde güzel duranı.

domatesleri kurutmalıymışız!!!

istanbul'un artık neresinde bulacaksak güneydoğu'nun güneşini?

geçen hafta sonu ayıptır söylemesi yalova'ya gittik. biz yani kendimiz, yalnız başımıza. çünkü o tip 'köylü' gezilerine eşlik edilmiyor. derdimiz bostanımızdan, domates ve de biber ve olgun erik, artık allah ne verdiyse alıp gelelim.

arkadaşlar bu fotoğrafını gördüğünüz asla hormon, gübre ya da bilmem ne ilacı değmemiş gerçek domates. tadıyla deliye döndük, kokusuyla sarhoş olduk. ne kadar doldurabilirsek o kadar doldurduk arabaya alıp getirdik eve...

her yan domates dolu, biber, erik dolu.

ancak sevilenin sevmeyeni de vardır. ses taa salondan geliyor.

'babaaa ev kötü kokuyor!!'

hiç pabuç bırakmadık. zaten bu yaşta ayağımızda pabuç mu kalırmış?

'dur bakalım' dedik, 'el mi yaman bey mi yaman? yakında görürsün!'

domatesleri günlerce doğradık. kabuğunu soymadan. ayıkladık. buzdolabı poşetlerine koyduk. derin dondurucuda sinsi sinsi beklemeye aldık.

yaz uykusuna yattı domates. kışa uyanır artık!

kış gelecek haftada en az iki ya da üç kez makarna soslarına, tavuk suyu çorbalarına, bezelyeye, fasülyeye çaktırmadan domates eklenecek de babiş'in domates ihtiyacı karşılanacak!

en çok zorumuza ne gidiyor biliyor musunuz? bu kadar emek zahmet, besle büyüt. günün birinde biri çıkacak ona domatesi sevdirecek, o da o domatesi sevdireni sevecek! üstelik o domates bu domates olmayacak! gel de kahırdan çatlama. dileriz o gün gelir de çatlamadan önce onu da yazarız!

sağlıkla.