aa sen mantı mı açtın?

sonbahar sonunda geldi. sabah esip gürlüyor sağa sola; öğlen yağmur olmuş yağıyor yukarıdan aşağı; bazen de ikindide güneşle bir olup yakıyor ortalığı.

bize bir zararı yok aslında hatta seviniyoruz tekrar geldiğine. sayesinde yazlık yemekleri kaldırmaya başladık mutfaktan, artık kışlıklar boy göstermeye başladı sofrada.

mercimek çorbası karıştırıyoruz, nohutlu bulgur pilavı yapıp sinsi sinsi domates ekliyoruz içine; börekleri çörekleri düşünür olduk. mantı açmaya bile heveslendik! hatta babişe sürpriz yapıp bir akşam da mantı yaptık yesin diye.

gerçi tarif almadığımızdan, aklımıza uyup üstesinden geliriz ukalalığından az biraz sıkıntı çektik… bir türlü hamur simetrisini tutturamadık. bir şeridi dar birini enli kestik; kıyma kiminin üzerinde çok kiminin üzerinde minnacık durdu; tezgah başında birkaç saat ayakta dikilmek pek belimize yaramadı ancak sonunda mantı kapamayı öğrenip haşlama suyundan da yüzümüzün akıyla yüz aldık.

tamam mantımızın kırkı bir kaşığa sığmaz ama ‘hiç olmazsa artık babişe mantıcılardan alınmış hazırı yerine kendi yerli malı mantımızı yedireceğiz’ diye gururlandık!

neyse!

kimsenin işine yaramaz ama hadi tarifini de verelim:

- hamuruna 400 gr. un, tuz ve az sıvı yağ koyduk.
- içine 250 gr. yağsız kıyma, tuz, pul biber ve de karabiber ekledik.

sonunda babiş okuldan geldi. selam sabahtan sonra tabii ki akşam monüsünü sordu, ‘yemekte ne var karnım aççç!’
‘mantı yaptım kızım!’
‘aaa sen mantı mı açtın?’
‘valla denedim, dur bakalım!’

babiş başka ses etmedi bekledi ki sofra hazır olsun. biz ise hızımızı alamadığımızdan herhalde iki seçenek birden sunduk babiş’e, ‘fırın mı olsun yoksa suda mı haşlayayım?’ dedik ve ‘fırın olsun!’ yanıtını aldık.

fırını en son ayara getirdik, tepsiyi az biraz yağladık ve mantıları dizdik sıra sıra. bekledik ki kıtır olsunlar. bu arada bir başka hazırlığa giriştik. babiş mantıyı sarımsaklı sever diye sarımsakları soyduk iki diş, ezdik havanda, çırptığımız yoğurda ekledik. beklediler bir yanda. bir de küçük bir tavada terayağı eritip az biraz salçayla sulandırdık, ısıttık.

fırına arada bir göz attık, ‘oldular sanki’ deyip çıkardık fırından mantıları, tabağa aldık, yoğurt ekledik üstlerine en üstüne de salçalı tereyağını gezdirdik… tabii kuru nane eklemeyi de akıl ettik.

şimdi geldik sınavın sonucuna. heyecanla bekliyoruz ki sofradan bir ses gelsin. kaşık tıkırtıları geliyor ama o da beklediğimiz ses değil! dayanamayıp sorduk, ‘babiş nasıl olmuş?’

bir sessizlik ki bize saatler gibi geldi ve sonunda, ‘az biraz kuru olmuş, baba! casita’da nasıl yapıyorlarsa çok güzel kıtır bırakıyorlar!’ dedi.

sağlıkla.