bayram istiyorsan

şu ‘bayram’ denilen bizim ‘kutlama’sını bilmediğimiz ama her geldiğinde de yüreğimize karabasan gibi çöken duygu yoğunluğu nedir telaşı nedir? çözebilmiş değiliz!

günler önceden haberi gelir, hatta bir gün önceden ‘bugün arife’ diye de iyice tembihlenir, ‘hazırlık yapasın’ diye…

iyi de gelen giden olsa amenna! hele ‘aile’ olsan en azından küçük bir ‘aile’; şeker alırsın, çikolata yanlarına da belki hacı bekir’den badem ezmesi, akide… ev yapımı likörün tadına bakarsın ‘bozulmamıştır inşallah’ diye…

bir ‘bayram yemeği’n vardır en azından geçmişinden gelen ya da edinmişsindir gurbette; o zaman etini alırsın, pirincini ayıklarsın… belki yuvalama yaparsın belki üzlemeli pilav ya da keşkek…

ama yoktur ki kimseler! o kimseler ‘sen gidemiyorsun’ diye, uzaklara gitmemezlik etmez sen de ‘gitmesinler’ demezsin. giderler tez tez ‘iyi bayramlar’ diyerek.

bir tek babiş vardır elde kalan başlarsın onu hırpalamaya, duygularını didiklemeye, ‘kızım canım sıkılıyor gelsene bana’ dersin, o da sana der ki, ‘yok bugün gelemem!’

korkuya kapılırsın, ‘peki bayramda gelmeyecek misin?’ dersin… o da sana der ki, ‘önce anneanneme gidecem!’ sen son bir umut yine dersin ki ona, ‘önce babalara gelinmez mi kızım?’ o da sana son kez der ki, ‘sen bayramı kutlar mısın ki?’

haklıdır babiş! bayram istiyorsan önce bayramlık ağzın olmayacak!

sağlıkla, iyi bayramlar.