cafefernando'dan tarif al!

yazı yedik bitirdik! artık okul zamanı… bundan böyle rutine girecek günler… pts aynı salı aynı ve de çarşamba, perşembe, cuma…

her sabah saat 06.10’da kalkılacak… babiş’e kahvaltı verilecek… kimi gün kaşarlı tost kimi gün kıymalı sigara böreği, belki çorba ya da pan kek ya da hiçbir şey yemeden, ‘okulda yerim ben!’ tavrına boyun eğilecek.

bu arada okul çantasına öğlen yemeği için ya tavuklu ya kuru etli sandviç hazırlanıp konulacak ve servis gelecek. saat 06.40. babiş gitti… bundan böyle zaman bol… market, alışveriş.

bütün bunlar yaşanacak… ne kadar zaman? çok zaman… uzun aylar sürecek yeni okul yılı! ne kadar çok ünlem ve soru işareti var değil mi?

babiş servisten indi 16. 20. zil iki kez bazen üç kez çaldı. merdivenlerden bir kız iniyor ki dünya güzeli!

‘yemekte ne var karnım çok aç babiş?’
‘kızım dur hele bir soluklan… günün nasıl geçti? okul nasıldı?’
‘öff baba yaa! nasıl olacak ilk gün işte? yeni sınıf yeni arkadaşlar.. bir kız vardı illet oldum!, uyuz bir şey!’

babiş bu yıl iyi başladı okula… hele okul dönüşleri muhteşem! önüne ne konulursa yeniliyor. ve her kap yemekte, ‘eline sağlık babiş!’ aferini alıyoruz. bu da bizi gururlandırıyor, şevke getiriyor. istiyoruz ki babiş’e her gün daha güzel yemekler yapalım her gün ‘aferin!’ alalım.

şimdiki derdimiz yeni yıl için sıkı bir monü hazırlamak. hatta bunu yazıp kayıt altına alıp kendisine onaylatıp, kendimizi bir anlamda bağlamak. bir yandan da onun da görüşlerini alıyoruz ama aldığımız öğütler bizi korkutuyor, ‘babiş yemek bloglarına baksana orada çok güzel tarifler var… mesela cafefernando’dan tarif al!’

biz kim cafefernando kim? biz eninde sonunda denkleştirebildiklerimizle karın doyurmaya çalışan bir babayız. bugün mutfakta kıymalı mercimek varsa yarın belki pirzola olur; pirzolayı bulamadık makarna haşlarız ama eninde sonunda da cafefernando’dan da bir tarif uygulayacağımıza söz veririz!

sağlıkla.