nice yıllara babiş!

“ah be zaman!
sen büyüdükçe ben yaşlanıyorum!”

bu sözleri biri mi demişti de kulağımızda kalmış yoksa şimdi biz mi uydurduk, bundan emin değiliz!

neyse!

bir ekim sabahından bu yana aradan birlerce, onlarca zaman geçmiş; on sekizini babiş’le, çokçasını kendimizle harcamışız; geriye ne kaldı. onu da hesabı tutan bilir?

lafı babiş’e yemekler’e getireceğiz, uzatmamız ondan, bağışlayın!

“salçalı tavuk çorbası”ndan bu yana kısacık ama dolu dolu iki yıl geçmiş daha doğrusu geçip gitmiş de biz ancak şimdi farkına varıyoruz! halimiz doğum günlerini hepten unutan hayırsızlardan az biraz hallice çünkü unutmuşuz ama şimdi hatırlıyoruz babiş’e yemeklerin doğum gününü!

nasıl unuturuz? temmuzun son günleriydi, babiş hızla büyüyordu, büyüdükçe çenesi daha çok açılıyordu, bir yandan yemek ister bir yandan söylenirdi;

“biraz yağsız olmuş!”
“ekşisi az!”
“çok sıcak!”
“suyu az olmuş!”
“nefissss!”
“eline sağlık babiş!”

yani doğum için her şey hazırdı; yemek pişiyor, babiş artık yediğine laf edebiliyor ve babası işsiz, canı sıkılıyor!

sanal dünyaya 30 temmuzda doğdu babiş’e yemekler! ağzını ilk açtığında da “salçalı tavuk çorbası!”dedi. onu ilk okşayıp seven de “mis kokulu lezzetler” oldu!

babiş her gün pişirdi; mantı açtı, “hayret!” aldı; dolma doldurdu, “bravo!” dediler; babiş bazen “kriz” yönetti; bazen de “çayda çıra yanıyor!” arsızlığına vurup oynadı; neredeyse haftada iki, üç kez, pişirdiklerini yazdı, babiş’in yorumunu aktardı, arada hatta çoğunlukla “beni rezil ediyorsun!” diye fırça yedi ama yılmadı; yıllar ayları, aylar haftaları, haftalar günleri geride bıraktı; babiş’e yemekler iki yaşını doldurdu, üç’üne bastı!

sonunda olan oldu tek kişilik “muhalefet”in sesi kısıldı hatta çıkmaz oldu hatta hatta utanmasa saf değiştirip, “babiş şu an sitede otuz yedi kişi on line!” diyecek!

sağlıkla…