babiş'in beyaz gecesi...

sonunda bu günleri de gördük... şükür çok şükür!

kolay değil hatta dile kolay... her sabah sabahın köründe kalk, kahvaltı, servis sonra ders ders, yine servis yine ders... ödevler... sınavlar...

neredeyse bitmek tükenmek bilmeyen günler, haftalar ve aylar ve de yıllar...
kaç yıl babiş bu 'çile'ye katlandı biz kaç yıl 'sabır' çektik? neredeyse hatırlamıyoruz..

ancak demişler ya, 'sabrın sonu selamettir' diye... denilen çıktı işte! biz de sonunda 'selamet'e erdik, babiş okulundan mezun oldu...

gittik törene bol bol fotoğraf çekip kızımızla gururlandık, duygulandık...

eh şunun şurasında bir de üniversite var. hayırlısı artık.... ortasını beceren üniversitesini de becerir inşallah1

sağlıkla...