kıymalı bamya'dan tavuklu bamya'ya...

uzun zamandır yazmadık. çünkü koptuk. yanlış anlamayın sizden değil siz hep aklımızdasınız.

bizim derdimiz babiş’le.

babiş’le baba-kız olarak koptuk. o sokaktan eve girmez oldu; biz de ‘gençtir bir bildiği vardır her hal’ diyerek evden sokaklara çıktık.

dolayısıyla uzun zamandır evde yemek pişmez oldu.

tabii ki babiş bu durumdan en küçük bir rahatsızlık duymadı, gününü gün etti.

bize gelince, tahammül sınırımız bir yere kadar tabii! daha ne kadar kebap lahmacun, kokoreç, midye dolmayla karın doyuracaktık ki?

sonunda bir zamanlar içinden çıkmaz olduğumuz her akşam ortasından geçmeden eve gitmediğimiz kadıköy çarşısında geçen akşam iplere sıra sıra dizilmiş, mini minnacık kuru bamyalar gözümüze çarptı. eski bir dosta rastlamış gibi bir sevindik bir sevindik ki demeyin gitsin.

gerçi eski dostlar gibi onun da bedeli biraz ağır oldu ama olsun. 300 gramına 30 TL verip evin yolunu tuttuk.

niyetimiz hemen o akşam bamyayla sohbete oturmak, tat tuz konusunda anlatacaklarını dinlemekti.

bu arada biz bamyayı kuzu etli, nohutlu ve de ekşili severiz. ancak evde kuzu eti yoktu, kavrulup derinlere kaldırılmış kuzu kıyması vardı ki çözülmesi birkaç dakika aldı.

uzatmayalım.

önce tencereye birkaç kaşık zeytinyağı koyduk, içine küçük bir soğan doğradık, renkleri pembeye dönünce birkaç kaşık da kavrulmuş kıyma ekledik, kavurduk; karışıma, fazla beklemeden yıkanmış temizlenmiş bamyaları, bir avuç daha önceden ıslatılmış yarım pişirilmiş nohudu ekleyip, kurutulmuş acı edirne biberi ile taçlandırıp en son da üstlerine bir limonun suyunu gezdirdik.

kuru bamyalar sıcak suyun içinde yavaş yavaş kıvama geliyor ancak pişme süreleri öteki bamyalardan biraz daha uzun sürüyor, aklınızda bulunsun.

sonunda babya yemeğimiz pişti. bir tabağa koyup karşımıza aldık, başladık kaşıklamaya.

şimdiye kadar hiç ipe dizili kurutulmuş bamya yemeği pişirmemiştik az biraz acemilik vardı tabii yemekte ama aklımızın alamadığı kum gibi çıtır çıtır diş aralarımızda parçalanan lezzetler neyin nesiydi? işte onu çözemedik!

sağlıkla…

hamiş; bamya yazısı yazıp da işyerinde öğlen yemeğinde tavuklu bamya yemek ne hoş değil mi?